TDC is een programma van Enabel, het Belgisch Ontwikkelingsagentschap.
In 2016 steeg de mondiale cacaoproductie met 3 tot 5% dankzij gunstige weersomstandigheden. De wereldmarktprijs zakt vrijwel meteen met 30%. Die prijsdaling werd nooit doorgerekend aan de consument en de cacaoboer betaalt het gelag. Wat is dan het effect van al die duurzame labels? En waar staat Fairtrade in zijn zoektocht naar een leefbaar inkomen voor de cacaoboer?
Deze presentatie geeft een overzicht van de voor- en nadelen van Fairtrade, Utz en Rainforest Alliance certificeringen in de cacaosector.
Op 5 december, aan de vooravond van Sinterklaas, tekenden verschillende vertegenwoordigers uit de chocolade-industrie, de retail en het maatschappelijk middenveld het Beyond Chocolade-partnerschap met als doel om tegen 2025 voor 100% duurzame Belgische chocolade te gaan en tegen 2030 alle cacaoproducenten een leefbaar inkomen te bezorgen. Ook Enabel ondertekende het partnerschap met een concreet engagement voor het Trade for Development Centre (TDC).
Op vrijdag 5 oktober gingen een dertigtal mensen: chocolatiers, Oxfam-vrijwilligers, vertegenwoordigers van de provincie Luxemburg en de Fair Trade-gemeenten van de regio, naar Brugge, de zelfverklaarde hoofdstad van de eerlijke handel en de chocolade.
Het Trade for Development Centre (TDC) en Fairtrade Africa werkten samen met Euromonitor International een studie uit om een beter begrip te krijgen van de markt voor warme dranken en Fairtrade-gecertificeerde merken, zowel voor B2B (foodservice en instellingen) als voor B2C (retail), in Kenia en de bredere regio (Oeganda, Burundi, Tanzania en Rwanda). De focus ligt op Fairtrade-gecertificeerde producten die het meest worden geconsumeerd door Kenianen, zoals thee en koffie maar evengoed warme chocolademelk.
De afgelopen jaren hebben studies aangetoond dat de cacaoboeren in Ivoorkust in armoede leven: 0,86 euro, ongeveer 1 dollar per dag, is wat ze verdienen volgens Barry-Callebaut en het Franse ontwikkelingsagentschap [1]. Inkomen dat hen onder de armoedegrens houdt[2], met als uitvloeisel kinderarbeid en galopperende ontbossing (de productiviteit van ontgonnen land vereist minder arbeid in de beginjaren).
Een proefproject dat wordt ondersteund door het Trade for Development Centre stelt Coopara in staat om de fermentatie en kwaliteitscontrole van haar cacao te centraliseren. Met als resultaat: 70% cacao van graad 1, de markt van Nestlé binnen handbereik en de interesse van Belvas, een Belgische producent van bio- en fairtradechocolade.
Nadat de cacaoindustrie met de vinger werd gewezen omwille van de vele schandalen rond kinderarbeid op de velden en ten gevolge van de veel te lage prijzen die aan de cacaoproducenten werden betaald, namen grote bedrijven uit de chocoladesector initiatieven om de duurzaamheid te verbeteren. Hoe is de situatie vandaag, zeker nadat de cacaoprijs op de wereldmarkt het voorbije jaar een sterke daling kende?
Ondanks die moeilijke marktomstandigheden zijn er in alle cacaoregio’s coöperaties die resoluut kiezen voor een duurzame productie. Twintig ervan krijgen een duwtje in de rug van het Trade for Development Centre (TDC). Om hun hoop in beeld te brengen trekken we niet alleen naar Ghana en Ivoorkust, maar ook naar Bolivia en Vietnam.
Brugge lanceert als eerste stad ter wereld een eigen fair trade chocoladereep. De naam van de reep is Sjokla. De stad, die heel wat chocolatiers huist, combineert zo eerlijke cacabonen met een lokale ambacht. De reep bevat ook lokale ingrediënten.
Dankzij de fairtradecertificering zou de Vietnamese cacao volgens de experten beter toegang krijgen tot de markt van de Europese Unie, vooral wanneer in 2019 het vrijhandelsverdrag tussen de EU en Vietnam in werking treedt.
In 2016 steeg de mondiale cacaoproductie met 3 tot 5% dankzij gunstige weersomstandigheden. De wereldmarktprijs zakt vrijwel meteen met 30%. Die prijsdaling werd nooit doorgerekend aan de consument en de cacaoboer betaalt het gelag. Wat is dan het effect van al die duurzame labels? En waar staat Fairtrade in zijn zoektocht naar een leefbaar inkomen voor de cacaoboer?
Deze presentatie geeft een overzicht van de voor- en nadelen van Fairtrade, Utz en Rainforest Alliance certificeringen in de cacaosector.
Op 5 december, aan de vooravond van Sinterklaas, tekenden verschillende vertegenwoordigers uit de chocolade-industrie, de retail en het maatschappelijk middenveld het Beyond Chocolade-partnerschap met als doel om tegen 2025 voor 100% duurzame Belgische chocolade te gaan en tegen 2030 alle cacaoproducenten een leefbaar inkomen te bezorgen. Ook Enabel ondertekende het partnerschap met een concreet engagement voor het Trade for Development Centre (TDC).
Op vrijdag 5 oktober gingen een dertigtal mensen: chocolatiers, Oxfam-vrijwilligers, vertegenwoordigers van de provincie Luxemburg en de Fair Trade-gemeenten van de regio, naar Brugge, de zelfverklaarde hoofdstad van de eerlijke handel en de chocolade.
Het Trade for Development Centre (TDC) en Fairtrade Africa werkten samen met Euromonitor International een studie uit om een beter begrip te krijgen van de markt voor warme dranken en Fairtrade-gecertificeerde merken, zowel voor B2B (foodservice en instellingen) als voor B2C (retail), in Kenia en de bredere regio (Oeganda, Burundi, Tanzania en Rwanda). De focus ligt op Fairtrade-gecertificeerde producten die het meest worden geconsumeerd door Kenianen, zoals thee en koffie maar evengoed warme chocolademelk.
De afgelopen jaren hebben studies aangetoond dat de cacaoboeren in Ivoorkust in armoede leven: 0,86 euro, ongeveer 1 dollar per dag, is wat ze verdienen volgens Barry-Callebaut en het Franse ontwikkelingsagentschap [1]. Inkomen dat hen onder de armoedegrens houdt[2], met als uitvloeisel kinderarbeid en galopperende ontbossing (de productiviteit van ontgonnen land vereist minder arbeid in de beginjaren).
Een proefproject dat wordt ondersteund door het Trade for Development Centre stelt Coopara in staat om de fermentatie en kwaliteitscontrole van haar cacao te centraliseren. Met als resultaat: 70% cacao van graad 1, de markt van Nestlé binnen handbereik en de interesse van Belvas, een Belgische producent van bio- en fairtradechocolade.
Nadat de cacaoindustrie met de vinger werd gewezen omwille van de vele schandalen rond kinderarbeid op de velden en ten gevolge van de veel te lage prijzen die aan de cacaoproducenten werden betaald, namen grote bedrijven uit de chocoladesector initiatieven om de duurzaamheid te verbeteren. Hoe is de situatie vandaag, zeker nadat de cacaoprijs op de wereldmarkt het voorbije jaar een sterke daling kende?
Ondanks die moeilijke marktomstandigheden zijn er in alle cacaoregio’s coöperaties die resoluut kiezen voor een duurzame productie. Twintig ervan krijgen een duwtje in de rug van het Trade for Development Centre (TDC). Om hun hoop in beeld te brengen trekken we niet alleen naar Ghana en Ivoorkust, maar ook naar Bolivia en Vietnam.
Brugge lanceert als eerste stad ter wereld een eigen fair trade chocoladereep. De naam van de reep is Sjokla. De stad, die heel wat chocolatiers huist, combineert zo eerlijke cacabonen met een lokale ambacht. De reep bevat ook lokale ingrediënten.
Dankzij de fairtradecertificering zou de Vietnamese cacao volgens de experten beter toegang krijgen tot de markt van de Europese Unie, vooral wanneer in 2019 het vrijhandelsverdrag tussen de EU en Vietnam in werking treedt.
