TDC is een programma van Enabel, het Belgisch Ontwikkelingsagentschap.
De tijd dat de productie van bio en fair trade een zaak was van boeren in het arme Zuiden en de consumptie een zaak van rijke Noorderlingen ligt al even achter ons. In een aantal landen in het Zuiden groeit een middenklasse die openstaat voor duurzame aankopen. Op verkenning bij de startende Afrikaanse bio- en fairtrademarkt.
Consumenten associëren eerlijke handel met producten van ‘kleine boeren’, verenigd in coöperaties. Helemaal juist is dat beeld niet, want reeds in 1994 werd de eerste grootschalige theeplantage fairtradegecertificeerd. Twintig jaar later kleeft er een eerlijk keurmerk op bananen, thee, bloemen en wijn afkomstig van grote landbouwbedrijven, maar leeft de vraag of dit de juiste aanpak is volop. Centraal in de discussie staat het begrip living wage, een eerlijk, ‘leefbaar’ loon voor (seizoens)arbeiders.
Op 24 april 2013 stortte in een industriële buitenwijk van Dhaka de zes verdiepingen in van het Rana Plazacomplex. Tussen de stapels kleren voor de Europese en Amerikaanse markt werden 1138 Bengaalse arbeiders dood aangetroffen. Aziës grootste industriële ramp na Bhopal legde een foute bouwconstructie bloot, maar ook de race to the bottom in de textielsector, ditmaal met dodelijke afloop. Ondertussen zijn we anderhalf jaar later. Wat is het antwoord van overheden, bedrijven, vakbonden en ngo’s? Heeft de consument duurzame alternatieven?
Betere markttoegang voor producenten : de rode draad doorheen vier projecten van het Trade for Development Centre. Wat hebben Palestijnse coöperaties, Peruviaanse houtkappers, Boliviaanse bioboeren en Congolese koffieboeren gemeen? Dat zij een uitweg zoeken uit armoede en conflicten door hun organisaties te versterken, de kwaliteit van hun producten te verbeteren en er een markt voor te zoeken. Om die droom waar te maken krijgen ze alle vier een flinke duw in de rug van het Trade for Development Centre.
Fairtrade, het meest verspreide ethische label in de wereld, werd in 2013 in Kenia gelanceerd voor lokale consumenten. TDC financierde een studie die Fairtrade-actoren een beter beeld geeft over de kennis, mening en houding van consumenten tov Fairtrade en ethische handel in het algemeen. De studie focust op de aankoopcriteria en mediaconsumptie en geeft zo inzicht in het potentieel van Fairtradeproducten op de Keniaanse markt.
Ontmoeting met Marie-Paule Eskénazi, medeoprichtster van ‘Tourisme Autrement’. De organisatie is een vzw die eerst fungeerde als denktank en sensibiliseringsorgaan, daarna het gelijknamige salon organiseerde en nu het Greeters-netwerk, een internationale beweging van participatief toerisme, in goede banen leidt.
Het hart op de juiste plaats en uiterst gedreven, maar ook nuchter als het moet: op haar manier draagt Barbara Brugmans haar steentje bij in samenwerking met en voor vrouwen in de hele wereld. Tien jaar geleden stampte ze de faire doopsuikerwebwinkel Fairytale uit de grond. In 2010 werd ze beloond voor haar harde werk met de Be Fair Award van het Trade for Development Centre.
IAI (Indiaans-Amerikaanse Identiteit) werd opgericht door Danielle Meunier en biedt reizen naar vier Andeslanden. Reizen is echter niet het hoofddoel: de vereniging omschrijft zich eerst en vooral als een ‘steungroep voor milieu en cultuur’.
Een kleine chocolaterie uit Moeskroen stond tien jaar geleden nog op de rand van het faillissement en werd daarna overgenomen. Wie had ooit kunnen denken dat hun pralines onvermijdelijk zouden worden in biowinkels over de hele wereld en hun plaats zouden veroveren tussen de grootste Belgische chocolatiers, mét respect voor de fairtradeprincipes?
Textieldrukatelier ACP, dat fair trade promo- en werkkledij bedrukt en verkoopt, voelt zowel het aanbod van als de vraag naar duurzame kledij toenemen. “Veel klanten informeren naar de meest duurzame keuze, maar als het er op aankomt kiezen zelfs de meest geëngageerde organisaties voor de goedkoopste optie. Dat is soms heel frustrerend,” zegt zaakvoerder Dirk Piret.
